Buggy van der Dinges

Jij bent net zo verslavend als heroïne Dus daarom moet ik jou maar echt nooit meer zien Er komt een dag en dan ben ik finaal clean En zorg jij niet meer voor een rush dopamine

Ik word toch zo high van jouw mooie lichaam Geen contact dan voel ik mij onaangenaam Ik zit in mijn eigen verslaving gevangen

Ach, mijn allerliefste, het is niet jouw schuld Ik spuit echt zelf het vergif in mijn bloedvaten Een app sturen zodat ik met jou kan praten Ik heb mijzelf de verslaving in geluld

Straks ben ik afgekickt maar ik blijf verslaafd In mijn liefde voor jou ben ik zwakbegaafd Bij een echte verslaving blijft het verlangen

Een vos is geen kudde dier
Buggy van der Dinges

_Tags: buggyvanderdinges, buggy, poëzie, liefde, gedichten, vreemdgaan, seksverslaving, prostituant, verbinding, verslaving, seks, dichtersleven, donkere poëzie, liefdesverdriet, intiem, openhartig, rauwe woorden, liefde en verlies, poetry community, Nederlandse poëzie, geheimen, bekentenis, ziel, stil verdriet, verslaafd, herstel, zelfreflectie_